Garip değil mi? Zaman yaşanılan her anı emiyor; yoklaştırıyor…Şu an dokunduğunuz her şey elinizi bıraktığınız anda sanki bitiyor.Yaşadığınız kiralık evleri düşünün; günler dolusu anlar yaşandığı hızla bitmedi mi?Yabancı değil misiniz artık,sıcak bir gülüşle karşılanacağınızı bilerek binlerce kez çaldığınız o kapıya…Duymayı,görmeyi,size ait olmasını istemediğiniz çirkin geçmişlerin azalmasını sağlasa da üzücü değil mi? Bu, var olan her şey aslında ‘yok’ olduğu izlenimi bırakmıyor mu gözlerinizde?’’Anımsamak’’ geçmişte olan her neyse rüya gibi değil mi şimdi? Pişmanlık kadar yakıcı değil mi zamana karşı tüm anlarının böyle kayboluşu karşısındaki çaresizliğin?
Saniyeler, dakikalar,günler ve aylar hepsinin akışına tamamen yenildiğimizde;gözlerimiz bu dünyaya ebediyen kör edildiğinde artık, yanımıza aldığımız iki şey var;sevaplar ve günahlar…Öyleyse savaşımızı ölümsüzleştiren iki şey;iyilik ve kötülük…yücelten,varlaştıran ama asla net bilinemeyen…ve yine de birbiriyle savaş içinde…Belkide bu yüzden sonsuza dek ve sonsuzdan önce; KARŞITI olmayan hiçbirşey kıymetli olmadı ve olmayacak.
Bugün, 24 Nisan 2024 Çarşamba
