El-Vedâ De(ne)mesi Çok Zor

Çok sesli sessizliklerin içinde kalmışlıklardan kurtuluş denemesidir karanlık penceremin yıldız manzaralı kuytusunda yazdığım bu yazı. Vedalarla sarılmış hayatın baş kahramanı olarak bu başlık kaçınılmazdı.
Ruh zindanından efendisine kaçmak için bin bir bahane üretir, ruh kaçar sen yakalar beden kafesine hapsedersin  ey biçare ömrüm. Süresizlikler içinde süren var, bitmeyecek dertlerin var. Vedâ etmeye takatin olmasa da vedâya giden yoların var. Gittikçe uzaklaşan kutupların, kesişmekten çok ayrılan fikirlerin var. Dermansız sandığın dertlerine derman, göklerden gelen bir karar, sana yazılmış bir ferman, sana  biçilmiş bir kader var. Kırk İkindi yağmurları gibi ansızın terk edenlerin var. Dostların, can yoldaşların, düşmanların, sevenlerin, sevmeyenlerin, uğruna can feda edeceklerin var. Yoktan var olduğun halde bu kadar çok var’a sahip olman  az geliyor sana .  Seni mutsuz kılan yalnızlık.  Kalabalık yalnızlıkların var senin sarı sıcakta üşütecek kadar.  Çok sesli yalnızlıkların var senin zemheride cayır cayır yakacak kadar.
Vedâ etme vakti geliyor her şeye, herkese. Yine böyle bir gece karanlığında meleklerin omuzlarında taşınacaksın ruhların toplandığı o yere. Ardında bıraktığın onca var’a rağmen daha huzurlu olacaksın. Acıların dinecek, yalnızlığın bitecek. İnsanlar ah edecek ne çok erken gitti oysa doyamamıştık ona diyecekler. Merak etme çok üzülmeyecekler unutacaklar  üç kuruşluk değil ama üç günlük değerin olacak. Veda etmek isteyeceklerin , kokusunu özleyeceklerin, bakışlarını yanına almak isteyeceklerin olacak ama ne acı ki yalnız kalacaksın. Çünkü vedalar yalnız olur. Vedâlar soğuk olur. Vedalar ansızın olur. Vedalar acı olur. Vedalar. Veda.
Vedâya bile takatin yok veda ettiklerin çok fazla. Toprağın altında haddinden fazla sevdiklerim var. Bir mezar suskunluğu taşıyor  bekleyişin. Bekleyişin dönmeyecek olana , bekleyişin uzak diyarların müdavimlerine, bekleyişin kendi ruhuna, bekleyişin kendi vedâna, bekleyişin, bekleyiş, bekle…
Dostlara muhabbet, annelere evlat, geceye gündüz,  vedâya vuslat gerek sen duy Ya Rab.
Altan SERİM
Orjinal Köşe Yazısına Git